Rozdział 40.

- Rob… - powtórzyłam po raz kolejny, nie mogąc oderwać wzroku od tego wysokiego bruneta o nieziemsko niebieskich oczach.

- Nie przywitasz się ze mną? – rzucił zawadiacko. Uśmiechnęłam się delikatnie, wstałam od stolika i przytuliłam się do niego. Gdy jego dłonie dotknęły moich pleców, poczułam jak moje ciało przeszywa niebezpieczny dreszcz przyjemności. Skarciłam swój organizm za tą reakcję i wyswobodziłam się z jego objęć.

- Wszystkiego najlepszego! Co Ty tutaj robisz?

- Dziękuję. Może obecna sytuacja na to nie wygląda, ale pracuję.

- W Sydney?

- Jestem stylistką zespołu muzycznego. Jestem z nimi w trasie po Australii.

- Jakiego zespołu?

- Ekhm.. – wtrącił się Zayn. Dopiero wtedy przypomniałam sobie, że przecież on cały czas jest obok.

- Rob, proszę poznaj.. To jest Zayn Malik.. 1/5 One Direction.. – powiedziałam i wskazałam na mulata.

- I jej chłopak. – dodał wrogo, podając Rob’owi rękę na powitanie.

- Słyszałem o was. Jesteście bardzo popularni we Francji. Na długo zostajesz w Sydney?

- Jutro wylatujemy do Melbourne na kolejny koncert.

- No coś Ty? Ja też tam jutro lecę. Mam sesję.

- Sesję? – wtrącił się znów Zayn, próbując zaznaczyć swoją obecność.

- Rob jest świetnym fotografem, robiącym karierę na całym świecie. – powiedziałam, rozpływając się z 

zachwytu nad stojącym naprzeciw mnie brunecie.

- Kochanie, musimy już iść. Jestem wykończony. – burknął Zayn.

- Idź do pokoju. Za raz przyjdę. – odpowiedziałam. Malik odszedł.

- Ile to już minęło? – zapytał spokojnie Rob.

- Uhh.. 2 lata chyba.. – odpowiedziałam.

- Co u.. – zaczął Rob.

- Eva! – krzyknął Malik stojąc w progu wejścia do lobby.

- Idę! – rzuciłam wrogo. Wyskrobałam szybko swój numer telefonu na serwetce i podałam go Rob’owi.

- Zadzwoń. – powiedziałam słodko i weszłam za Malikiem do środka.

                                                                  ***

- Hej Pierre, tu Rob. – powiedział do słuchawki.

- Co jest? Tutaj jest środek nocy.. Czego chcesz.. – usłyszał.

- Chciałeś mieć bombę na najnowszą okładkę i sesję zdjęciową.

- Tak, ale wiesz, że we Francji nie ma już nikogo ciekawego.

- A co powiesz na One Direction?

- Co?!

- Zaproponuj im jutro, albo pojutrze sesję w Melbourne. Ich stylistka to moja dobra znajoma.

- Słuchaj, jak to się uda..

- Tak, wiem, wiem.. Awansujesz mnie, tylko nie wiem na kogo. Załatwiaj to. Cześć. – rzucił brunet i rozłączył się.

                                                                    ***

- Kto to był? – zapytał Zayn. Ostatnią rzeczą na jaką miałam teraz ochotę, była spowiedź przed Malikiem. Postanowiłam zignorować jego pytanie i kontynuować zmywanie makijażu.

- Mówiłem coś do Ciebie.. – rzucił wrogo, wchodząc do łazienki.

- Zayn, zdurniałeś. Wyjdź stąd! – krzyknęłam i zaczęłam wypychać go za drzwi, jednak nie odpuszczał.

- Nie wyjdę dopóki nie powiesz mi kto to był.

- To był Rob Pascal, znamy się z czasów gdy mieszkałam w Paryżu.

- To była jakaś bliższa znajomość?

Zignorowałam to pytanie i wyszłam z łazienki, gasząc światło.

- Eva, przestań zachowywać się jak dziecko i porozmawiaj ze mną.

- Uh! Byliśmy parą..

- Aha.. Długo?

- 2 lata.

- Kochałaś go?

- Zayn!

- Zadałem Ci pytanie.

- Tak i to bardzo. Później zdradził mnie podczas jednej z sesji zdjęciowych z jakąś początkującą modelką i uczucie prysło.

- Aha.

- Zayn.. Jesteś zazdrosny?

- Co? Nie..

- Zayn..

- A mam powód?

   Jego twarz była napięta od złości, a oczy zmieniły kolor na czarny. Podeszłam do niego, zaczęłam delikatnie głaskać jego twarz, po czym pocałowałam jego usta. Zayn odwzajemnił pocałunek i szybkim i stanowczym ruchem przyciągnął mnie do siebie. Oplotłam go nogami w talii, a Zayn zrobił kilka kroków do przodu i nie przestając mnie całować, przyparł mnie do ściany.

- Tylko Ty się liczysz.. Nikt inny, rozumiesz? – powiedziałam poważnie, patrząc mu głęboko w oczy.

- Wiem, ale kiedy widziałem jak ona Ciebie patrzy.. – mówił szybko. Położyłam palec na jego ustach, by przestał mówić.

- To nie ma dla mnie znaczenia. Liczy się tylko to jak Ty na mnie patrzysz. – powiedziałam i znów zaczęliśmy się namiętnie całować. Jednak nasze miłosne uniesienie zostało przerwane brutalnie. Ktoś zapukał do drzwi mojego pokoju. Zeskoczyłam na ziemię, poprawiłam trochę swój wygląd i otworzyłam drzwi. Na korytarzu stał Paul.

- Hej, nie przeszkadzam Ci? – zapytał.

- Nie, coś Ty, wchodź. – stwierdziłam z uśmiechem i odsunęłam się od drzwi.

- O hej Zayn. Eva, słuchaj dostaliśmy propozycję sesji zdjęciowej dla francuskiego magazynu.

- To świetnie!

- Wiem.. Z tym, że ta sesja jest jutro po południu, po przylocie. Dasz radę to ogarnąć?

- Jasne, nie ma problemu.

- To świetnie. Nie będę Wam już przeszkadzać. Miłego wieczoru.

Gdy drzwi za Paul’em się zamknęły, w tym samym momencie trzasnęły drzwi od balkonu. Wzięłam jednego papierosa z paczki i dołączyłam do Malika.

- Powiesz mi co Cię tak wkurzyło? – zapytałam, wypuszczając przy tym dym z ust.

- Nic. – odburknął Malik.

- Jasne. Musiałabym Cię nie znać.

- Nie dziwi Cię to?

- Niby co?

- Spotykasz swojego ukochanego i nagle godzinę później dostajemy propozycję sesji zdjęciowej. On próbuje wkupić się w Twoje łaski i Cię zdobyć.

- Błagam Cię, Zayn. Oprzytomniej.

- Ślepy nie jestem.

- Ślepy nie, ale głupi to już tak. – rzuciłam, zgasiłam papierosa i weszłam do środka. Od razu położyłam się spać nie zaważając na Malika.

W nocy śnił mi się nie kto inny jak Rob. Nasze spacery nad Sekwaną, ucieczki z mojego domu po drzewie i mnóstwo innych sytuacji. Gdy się obudziłam, czułam się dziwie. Czułam, jakbym tęskniła za nim i za tym co razem przeżyliśmy. Wcześniej nie zdawałam sobie z tego sprawy. Dopiero gdy pojawił się obok, zrozumiałam że dalej na mnie działa i to mocno. Postanowiłam jednak pozbyć się tych bezsensownych rozmyślań z głowy i skupić się na pracy i na Zayn’ie. On teraz był najważniejszy, jego kochałam i on dawał mi szczęście. Po przylocie do Melbourne mieliśmy tylko dwie godziny na zakwaterowanie w hotelu, krótki odpoczynek, mały posiłek i czekała nas sesja. Pogoda z Melbourne była jeszcze piękniejsza niż w Sydney. Ilość Słońca powodowała chyba, że jakoś niczym się nie przejmowałam i do wszystkiego podchodziłam bardzo spokojnie. W studiu powitali nas wydawcy pisma i Rob.

- Witajcie, jestem Rob Pascal. Będę dzisiaj robił Wam zdjęcia. Bardzo się cieszę, że będziemy współpracować.

- Jeny, co za goguś. – skomentował Lou.

- Dokładnie stary. Lamus. – zawtórował mu Malik.

- Tomlinson, Malik. Zamknąć się! – burknęłam i poszłam do garderoby przejrzeć stylizację, które dla nich przygotowali. Zdjęcia zapowiadały się bardzo ciekawie. Wszystkie ubrania utrzymane w kolorystyce wiśni, grafitu i czerni. One Direction, z moją skromną pomocą, wyrastali na ikony tej jesieni. Uśmiechnęłam się w duchu na tą myśl. Chłopcy poszli na make up, a ja postanowiłam pokręcić się trochę po studiu i pozwiedzać. Gdy spacerowałam jakimś bocznym, opustoszałym korytarzem, spotkałam Rob’a. Palił.

- Tutaj wolno palić? – zapytałam z uśmiechem.

- Nie, ale kto to sprawdzi. No chyba, że Ty mnie wydasz. – powiedział i zbliżył się do mnie na niebezpieczną odległość. Zapach jego perfum zmieszał się z zapachem dymu papierosowego. Poczułam się oszołomiona.

- Tęskniłem, wiesz.. – powiedział poważnie i założył mi kosmyk włosów za ucho.

- Naprawdę? – zapytałam.

- Tak.. Tamto co się stało to był mój największy błąd. Żałuję tego, bo Cię straciłem. – dodał i zbliżył się jeszcze bardziej. Za mną była tylko ściana, a nasze ciała dzieliły milimetry.

- Jesteś jeszcze piękniejsza… Myślałem, że to niemożliwe.. – szepnął mi do ucha i musnął swoimi wargami moje usta. Poczułam jak moje ciało przebiegł dziwny impuls. Wzięłam głęboki oddech i zatopiłam swoje usta w ustach Rob’a. Nasze pocałunki były zachłanne i namiętne. Brakowało w nich romantyzmu, ale o dziwo zupełnie mi to nie przeszkadzało, a wręcz bardzo mi się podobało. Jego ręce zsunęły się się na moje pośladki, podnosząc przy tym moją spódnicę do góry.

- Jedź ze mną.. Wróć ze mną do Paryża.. – szepnął Rob.

- Tak.. – wydukałam ledwo.